بررسی رابطه باورهای ضمنی هوش و جهت گیری اهداف پیشرفت با تعلل ورزی تحصیلی دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 91-1390

این پژوهش با هدف تعیین رابطه باورهای ضمنی هوش و جهت گیری اهداف پیشرفت با تعلل ورزی تحصیلی انجام شد. برای این منظور 384 دانشجو به شیوه نمونه گیری طبقه ای نسبتی از میان کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز (11200 نفر)، انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های مقیاس ارزیابی تعلل ورزی تحصیلی (tps)، باورهای ضمنی هوش و مقیاس جهت گیری اهداف پیشرفت استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و آزمون t برای گروه های مستقل در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که متغیرهای پیش بین باورهای ضمنی هوش (ذاتی و افزایشی) و جهت گیری هدف پیشرفت (تبحرگرایی، عملکرد گرایی، عملکرد گریزی و تبحر گریزی) قادرند تغییرات تعلل ورزی را پیش بینی کنند. علاوه بر این نتایج حاکی از آن بود که بین باورهای ضمنی هوش (ذاتی و افزایشی) و جهت گیری های هدف (تبحرگرایی، عملکرد گریزی و تبحر گریزی) بجز عملکرد گرایی با تعلل ورزی تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد. در نهایت، نتایج نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر از نظر تعلل ورزی تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد.